Środowiskowy Dom Samopomocy rozpoczął swą działalność 15.XI.1997 roku. Siedziba mieści się w Przasnyszu, przy ulicy Św. Wojciecha 14.

Środowiskowy Dom Samopomocy w Przasnyszu został stworzony dla osób z zaburzeniami psychicznymi nie wymagających leczenia szpitalnego.

Celem jest zapewnienie osobom dorosłym z upośledzeniem umysłowym wielostronnej pomocy, niezbędnej do życia w środowisku rodzinnym i społecznym. Utworzenie i funkcjonowanie Środowiskowego Domu Samopomocy to wyjście naprzeciw potrzebom tych osób o i ich rodzin.

Środowiskowy Dom Samopomocy swym działanie obejmuje 20 osób z niepełnosprawnością intelektualną z Przasnysza i jego najbliższego rejonu na podstawie porozumień.

Dom ma charakter placówki dziennej, funkcjonuje pięć dni w tygodniu od poniedziałku do piątku w godzinach od 7.30 do 15.30 .Taka forma istnienia tej placówki jest sprzyjająca zarówno dla osoby niepełnosprawnej ( nie pozbawia więzi rodzinnej), pozwala spędzać efektywnie czas na prawidłowej rehabilitacji społecznej oraz dla opiekunów, których nie pozbawia kontaktu  z osobą niepełnosprawną, a daje im jednocześnie możliwość podjęcia  pracy oraz włączenia się w pełniejsze życie społeczne.

NAJWAŻNIEJSZE ZAŁOŻENIA I CELE ŚRODOWISKOWEGO DOMU SAMOPOMOCY

Udział w programie prowadzonym w Środowiskowym Domu Samopomocy ma na celu:

• podtrzymywanie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia (uniknięcie regresu w tym zakresie),

• rozszerzanie zakresu zaradności i samodzielności życiowej adekwatnie do indywidualnego poziomu funkcjonowania,

• integrację społeczną poprzez umożliwienie osobom niepełnosprawnym intelektualnie pozostania w społeczności lokalnej oraz środowisku rodzinnym,

• aktywizowanie uczestników zajęć, rozwijanie ich zainteresowań, indywidualnych uzdolnień poprzez udział w różnorodnych zajęciach terapeutycznych,

• doprowadzenie do zwiększenia poczucia własnej wartości oraz pewności siebie w kontaktach z ludźmi,

• środowiskowe wsparcie i pomoc rodzinom w sprawowaniu opieki nad osobą z niepełnosprawnością intelektualną,

• inicjowanie tworzenia grup wsparcia (również dla rodzin) oraz wzmacnianie więzi społecznych w środowisku,

• kreowanie pozytywnego, realnego wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz przeciwdziałanie stereotypom i błędnym schematom postrzegania tej grupy osób niepełnosprawnych przez społeczeństwo,

Pozostanie w domu powoduje:

·        Izolację społeczną.

·        Bezczynność, która niejednokrotnie  wiąże się z nasileniem zachowań nieakceptowanych np.: agresji, autoagresji, niepokoju, lęku itp.

·        Pogorszenie funkcjonowania poznawczego, brak zadań, brak potrzeby korzystania z tego czego się nauczył.

·        Zapomnienie norm społecznych , właściwych zachowań.